“Ik heb altijd gedachtes in mijn hoofd, van het moment dat ik opsta totdat ik in slaap val. Als ik moe ben of veel aan mijn hoofd heb wordt dit erger. Vergelijk het met een drukke snelweg."

"Als ik in gesprek ben met iemand, praat ik heel snel omdat het zo druk is met al die woorden in mijn hoofd. Hierdoor heb ik vaak geen overzicht, kom ik soms niet op de juiste woorden en kan ik moeilijk stilzitten. Ik wil dan eigenlijk altijd bewegen.” Hulphond biedt structuur en afleiding Een aantal jaar geleden bleek dat een hulphond Erum veel steun kan bieden. Een hulphond zorgt voor structuur, doorbreekt overprikkeling en geeft afleiding. Het vinden van een geschikte hulphond was helaas niet eenvoudig. Erum en haar familie nemen twee keer een hulphond in huis die helaas toch niet de hulp aan Erum kunnen geven die ze nodig heeft. De liefde voor de honden is zo groot dat ze toch besluiten ze te houden, maar niet meer inzetten als hulphond. Daarna wordt Honey als hulphond bij de familie geplaatst. “Het karakter van Honey paste goed bij mij. Ze voelde mij goed aan een en kon inspelen op mijn stemming.” Door de afnemende gezondheid van Honey kunnen Erum en haar familie haar helaas niet houden als hulphond. Ze keert terug naar de stichting. Na vier jaar lijkt Honey weer hersteld en klaar om terug te keren naar Erum. Helaas overlijdt Honey na 9 weken bij de familie te hebben gewoond. Voor Erum een groot gemis, zowel als maatje waar ze op kan bouwen, maar ook als drijfveer om erop uit te gaan. Een jaar na het overlijden van Honey bouwt Erum een bijzondere band op met Otje, de hulphond die nog altijd bij haar ouders woont. Dit zorgt ervoor dat Erum graag wil proberen om samen met Otje als hulphond verder te gaan. Helaas brengt dit niet het gehoopte resultaat en neemt Erum de moeilijke beslissing om toch verder te gaan zonder hulphond Otje. Helpernoord helpt met droomhond Blue Ondertussen start de familie de zoektocht naar een nieuwe geschikte hulphond. Zo komen ze in contact met de Stichting Vom Falorie. Deze stichting leidt psychiatrische hulphonden op en biedt aan om Erum te helpen bij het vinden van een hond die helemaal is getraind op de ondersteuningsbehoefte van Erum. Met haar familie bezoekt ze de kennels van de stichting om kennis te maken met de honden in opleiding. Tijdens de rondleiding krijgt Erum al gauw contact met een prachtige Australian Shepherd met de naam Blue. "Één blik zei genoeg, ik wist dat dit dé hond was voor mij". Na een gezamenlijke wandeling weet ze: deze hond kan mij weer het vertrouwen en de ondersteuning bieden die ik nodig heb. Blue is op dat moment nog in opleiding en ook de toewijzing moet eerst goed geregeld worden. Daarnaast hangt aan de professioneel getrainde hond een prijskaartje dat door de zorgverzekering, Wmo en de sociale bijstand helaas niet gedekt wordt. Familie, vrienden en kennissen zetten alles op alles om de komst van Blue toch waar te kunnen maken en bieden hulp aan om geld in te zamelen. Ook ontvangen ze anonieme donaties en bijdrages van steunfondsen, waaronder Helpernoord. Hiermee zijn de eerste stappen om het plaatje financieel rond te krijgen, gezet. Maanden van wachten en geld inzamelen gaan voorbij. Voor Erum een lastige tijd waarin ze moet wennen aan het dagelijks leven zonder hulphond. Maatjes voor het leven! Als er vier maanden verstreken zijn krijgt Erum het bericht, heel toepasselijk in puzzel-vorm, waar ze zo lang op heeft gehoopt. Blue wordt de hond van Erum! Als Blue enkele weken later definitief geschoold is om Erum te ondersteunen begint Blue aan de reis naar Groningen. “Mijn moeder kwam op een middag alvast hondenvoer brengen. Ze had al eens verteld pas voer te halen één dag voordat Blue zou komen. Hierdoor wist ik dat Blue eindelijk bij me zou komen wonen.” Inmiddels zijn Blue en Erum helemaal aan elkaar gewend. Het is nog steeds ‘dikke mik’. “Blue geeft me rust en vertrouwen, haar karakter past perfect bij mij. We wandelen samen, doen boodschappen én Blue gaat mee naar mijn werk! Ik neem haar mee in de fietskar en zo rijden we samen naar De Mikkelhorst. Ook werk ik één dag in de week bij de Groninger Archieven, waar ik boeken digitaliseer. Dan ligt ze heerlijk bij me onder de leestafel. Het is zo fijn dat ze er is!”